Babasının ani ölümüyle hayatı altüst olan genç bir oğlan, yeni dul kalmış üvey annesiyle birlikte ıssız bir kır malikanesine çekilir. Geniş odalar ve uzun koridorlarla çevrili bu sessiz malikane, başlarda yalnızca yasın ağırlığını taşırken, kısa sürede bir başka huzursuzluğun sahnesi haline gelir. İkisi arasındaki mesafeli ilişki, babasının yokluğuyla birlikte daha da gerilir. Sessizlik, yerini ağır bir huzursuzluğa bırakır.
Oğlan, geceleri koridorlarda yankılanan fısıltılar ve ayak sesleri duymaya başlar. İlk başta bunları kendi zihninin oyunları olarak görmeye çalışır. Ancak bir gece, karşısına çıkan grotesk bir figür, bu sessizliğin yalnızca bir yas değil, başka bir dünyadan gelen bir tehdit taşıdığını açıkça gösterir. Ürkütücü derecede babasına benzeyen bu varlık, oğlanın zihnine ve cesaretine meydan okur. Ancak uyarıları, üvey annesi tarafından sürekli bir hayal ürünü olarak reddedilir.
Görmezden gelindikçe daha da cesaretlenen bu varlık, giderek daha sık ve daha rahatsız edici şekilde ortaya çıkar. Artık malikanenin duvarları, yalnızca bir ev değil, geçmişin korkuları ve sırlarının hapsolduğu bir zindana dönüşmüştür. Genç oğlan, hem kendi akıl sağlığıyla hem de karanlık köşelerde bekleyen bu uğursuz varlıkla yüzleşmek zorunda kalır. Gerçek ile hayal arasındaki sınırlar silikleşirken, malikanenin karanlığı yalnızca yasın değil, unutulmuş bir intikamın da ağırlığını taşımaktadır.
